ការរស់ក្នុងទុក្ខ ធ្វេីឲ្យខ្មែរលែងចង់កេីតជាខ្មែរ!!!

ការរស់ក្នុងទុក្ខ ធ្វេីឲ្យខ្មែរលែងចង់កេីតជាខ្មែរ!!!

ការកាប់សម្លាប់គ្នាឯងយា៉ងឃោឃៅបំផុតនេះធ្វេីឲ្យប្រជារាស្រ្តខ្មែរស្លូតត្រង់ប្រហែលជា ៣ លាននាក់បានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតយា៉ងអាណោច​អាធ័ម​ នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រពិភពលោក។ ការកាប់សម្លាប់នេះមិនមែនទេីបតែកេីតមានឡេីងក្នុងសម័យ ពល ពត នោះទេ តែកេីតឡេីងបន្តបន្ទាប់គា្នជាច្រេីនសម័យ។ សម័យឥស្សរៈ ខ្មែរយេីងក៏សម្លាប់គ្នាយា៉ងឃោឃៅណាស់ដែរ ពីព្រោះតែខ្មែរយេីងភាគច្រេីនជាមនុស្សដែលមានកិលេសច្រេីន មិនចេះខ្មាសបាប ហេីយមិនចេះខ្លាចបាប ញុះញង់ឲ្យរាស្រ្តស្លូតត្រង់សម្លាប់គ្នាឯងដេីម្បីអំណាចរបស់ ខ្លួន។

ការកាប់សម្លាប់យា៉ងសាហាវនេះធ្វេីឲ្យរាស្រ្តស្លូតត្រង់រស់នៅក្នុងទុក្ខដ៏សែនជ្រៅ ហេីយយា៉ងយួុរអង្វែងបំផុតដែលធ្វេីឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ថាបេីពួកគេអាចនាំគ្រួសារទៅរស់នៅទីណាដែលមានសេចក្តីសុខសន្តិភាព ពួកគេនឹងទៅរស់នៅទីនោះ ហេីយជួនកាលធ្វេីឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ថា កេីតជាតិណាណា សូមកុំឲ្យកេីតជាខ្មែរទៀត ពីព្រោះជួបតែទុក្ខមិនចេះចប់។ ខ្ញុំជឿថាគ្មានអ្នកណាម្នាក់ស្អប់ទឹកដីដែលឲ្យកំណេីតខ្លួននោះទេ ពួកគេថែមទាំងនាំគ្នាលះបង់ជីវិតដេីម្បីការពារវាទៀតផង តែពួកយេីងស្អប់មនុស្សខ្មែរដែលមានចរិតសាហាវឃោឃៅបំផុត។ 

ពួកយេីងត្រូវសិក្សាឲ្យច្បាស់នូវប្រវត្តិសាស្រ្តខ្លួនឯង ថាតេីហេតុអ្វីបានជាមេដឹកនាំខ្មែរទាំងអស់ពុំអាចរកសេចក្តីសុខជូនរាស្រ្តខ្លួនឯងបានបន្ទាប់ពីសម័យអង្គរមក។ ខ្ញុំមានចម្លេីយខ្លីនេះ ជូនលោកអ្នក " ខ្មែរជាមនុស្សដែលមានកិលេសច្រីន ដេីម្បីបំប៉នកិលេសរបស់ខ្លួន គេនឹងសម្លាប់គ្នាដោយមិនសំចៃដៃ"។ មេដឹកនាំត្រូវមានបញ្ញាស្វែងរកសេចក្តីសុខជូនរាស្រ្តគ្រប់កាលៈទេសៈ។ " ទីណាឲ្យសេចក្តីសុខដល់អ្នក ទីនោះហេីយជាប្រទេសរបស់អ្នក" នេះជាឳវាទរបស់ព្រះមហាក្សត្រថៃ រាជការទី៩ ។