Skip to main content

Posts

Showing posts from October, 2017

កិលេស១០យា៉ង! អំណាចកិលេស

អំណាចនៃ កិលេស! ខ្ញុំមេីលមិនឃេីញកន្លែងណាសប្បាយ; ខ្ញុំធ្លាប់រស់នៅក្នុងការសប្បាយកាលពីខ្ញុំនៅវ័យក្មេងបន្ទាប់មកវាធ្វេីឲ្យខ្ញុំមានទុក្ខដដែល ឬក៏ខ្ញុំកេីតមកខុសជាតិ, កេីតខុសទីកន្លែង, កេីតខុសគេបានជាខ្ញុំមេីលមិនឃេីញការសប្បាយ; ខ្ញុំមេីលឃេីញតែទុក្ខរបស់មនុស្ស។  ខ្ញុំមេីលឃេីញពួកគេកំពុងតែវង្វេងក្នុងកាមគុណ; ឃេីញពួកគេកំពុងតែហែលលេីគំនរទុក្ខខ្លួនឯង ដូចជាដង្កូវជាច្រេីនដែលវាររវាមនៅក្នុងបង្គន់ ចាំសីុលាមក ពេលណាអស់លាមកសីុហេីយ ពួកវាក៏ស្លាប់ដោយខ្លួនឯង។ ការសប្បាយអមតត្រូវប្រេីបញ្ញាទេីបរកឃេីញ; សេចក្តីសុខអមតមិននៅខាងក្រៅ វានៅខាងក្នុងខ្លួនយេីង; វានៅក្នុងសេចក្តីស្ងប់របស់យេីង។ សេចក្តីសុខខាងក្រៅគ្រាន់តែជាកិលេសដែលតោងយេីងជាប់មិនឲ្យយេីងរេីរួច ហេីយចាំតែត្របាក់សីុយេីងនៅពេលណាយេីងភ្លេចខ្លួន ហេីយវាសីុមិនចេះឆ្អែតទេ។ យេីងចាំតែបំប៉នអាហារវា ទាំងឈប់ទាំងថ្ងៃ តាមមាត់ទាំង៦របស់វា៖ តាមភ្នែក ចង់ឃេីញរបស់អ្វីស្អាតៗ, តាមត្រចៀក ចង់ឮសម្លេងណាពីរោះៗ, តាមច្រមុះ ចង់ហិតក្លិនអ្វីក្រអូបៗ, តាមអណ្តាត ចង់ញាុំម្ហូបណាដែលមានរសជាតិឆ្ងាញ់ៗ, តាមកាយ ចង់ប៉ះទង្គិចវត្ថុអ្វីដែលទន់ស្រួល, និង តាមមនោឬចិត្ត ទទួលអារម្មណ៍ទាំងល្អទាំងអាក្រក់។ ទាំងនេះហេីយហៅថាមាត

ការខ្លាចធ្វេីឲ្យបាត់បង់សេរីភាព

ការខ្លាចធ្វេីឲ្យបាត់បង់សេរីភាព ពេលខ្ញុំនៅបួសជាលោកនេន គ្រូខ្ញុំ តែងតែអប់រំខ្ញុំថា ការខ្លាចធ្វីឲ្យយេីងបាត់បង់សេរីភាព។ ព្រះអង្គបានតឿន ទៀតថា មនុស្សដែលរស់នៅក្នុងការខ្លាច ប្រៀបបាននិងមនុស្សដែលជាប់គុក។  មនុស្សដែលខ្លាច ជាមនុស្សដែលមិនជឿជាក់លេីខ្លួនឯង, មេីលឃេីញអ្វីមិនច្បាស់, មេីលឃេីញអ្វីស្រពេច​ស្រពិល, តែងតែមានការសង្ស័យ។  ពេលណាយេីងអង្គុយបិទភ្នែក, ធ្វេីអារម្មណ៍ឲ្យស្ងប់, តាំងចិត្តឲ្យមូល ហេីយពិចារណានូវធម្មជាតិទាំងឡាយឲ្យឃេីញធាតុពិតរបស់វា អ្នកនឹងអស់ការសង្ស័យហេីយ។  លោកបានតឿនទៀតថា អរម្មណ៍មនុស្សប្រៀបដូចភ្លេីងព្រៃ ពេលវាឆេះហេីយមិនងាយរលត់ទេ។ វាឆេះរហូតដល់ព្រៃនោះវិនាសអស់ ទេីបវារលត់ឯង។ ការអង្គុយសមាធិគឺការពារមិនឲ្យភ្លេីងនោះឆេះ។