សម្រាប់ក្មួយៗស្រី អានរួចក្មួយនិងមានបញ្ញា!!
រួមភេទមុនរៀបការខុសឬទេ?
ខ្មែរយេីងមានសៀវភៅច្បាប់ស្រីច្បាប់ប្រុសល្អប្រពៃ អប់រំប្រុសនិងស្រីថាអ្វីគួរប្រព្រឹត្តហេីយអ្វីមិនគួរប្រព្រឹត្ត; ប្រាប់ពីហេតុនិងផលថាអ្វីគួរធ្វេីហេីយអ្វីមិនគួរធ្វេី។ ការអប់រំរបស់ប្រពៃណីខ្មែរចេញពីការអប់រំរបស់ព្រះពុទ្ធសាសនានិងព្រហ្មញ្ញសាសនា ផ្តោតលេីសីលធម៌ជាការសំខាន់។ បេីមនុស្សខ្វះសីលធម៌ ពួកគេនឹងមិនអាចរកផ្លូវឆ្ពោះទៅកាន់សេចក្តីសុខពិតប្រាកដបានឡេីយ។
ការរួមភេទជាធម្មជាតិសម្រាប់សត្វលោកដែលមានជីវិតទាំងអស់ ប៉ុន្តែមិនមែនជាការចាំបាច់របស់មនុស្សទាំងអស់ ថាបេីមនុស្សយេីងមិនបានរួមភេទទេ មនុស្សយេីងនឹងស្លាប់ទាំងអស់គ្នាឬយា៉ងណា។ ការរួមភេទក្នុងជំនឿរបស់ព្រះពុទ្ធសាសនាគឺជាការបន្តពូជ មិនមែនជាការត្រេកត្រអាលចំពោះកាម។ បេីយេីងបង្កេីតពូជបានល្អនោះយេីងក៏នឹងទទួលបានគ្រាប់ពូជល្អដែរ។
ការរួមភេទមិនមែនកង្កេីតនូវសេចក្តីសុខដ៏ពិតប្រាកដសម្រាប់មនុស្សនោះទេ តែបង្កេីតនូវ " រាគៈ" គឺការត្រេក ត្រអាលចំពោះកាម ដែលជាកិលេសនិងតណ្ហាដែលជាគ្រឿងតោងជាប់និងអារម្មណ៍មនុស្ស។ មនុស្សដែលមានរាគៈគ្របសង្កត់ហេីយ នឹងស្វែងរកតែការសប្បាយខាងកាមគុណ ឬការសប្បាយខាងក្រៅពីព្រោះវាធ្វេីឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ស្រួល សម្រេីប រំភេីប ដែលជាការសប្បាយមិនអមត។
ក្នុងការអប់រំរបស់ព្រះពុទ្ធសាសនា នៅក្នុងសៀវភៅសតិប្បដ្ឋានសូត្របានចែងយា៉ងច្បាស់ថា រាគៈជាឧបសគ្គមួយយា៉ងធំបំផុត ដែលរារាំងមនុស្សមិនឲ្យមានការរីកចម្រេីនខាងផ្លូវចិត្តនិងបញ្ញា(ការសម្រេចធម៌) ពីព្រោះរាគៈជាលក្ខណៈនៃកិលេស ដែលតោងជាប់និងអារម្មណ៍មនុស្សយា៉ងស្អិត។ ការតោងអារម្មណ៍ មិនថាអារម្មណ៍នោះល្អឬអាក្រក់ គឺជាការតោងទុក្ខខ្លួនឯង។
មនុស្សដែល ស្វែងរកសេចក្តីសុខក្នុងផ្លូវកាមគុណជាមនុស្សដែល រស់នៅយា៉ងតក់ក្រហល់ អន្ទះអន្ទែង មានតណ្ហាតែក្នុងការរួមភេទ។ ពួកគេកំពុងហែលលេីគំនរទុក្ខខ្លួនឯងដោយមិនដឹងខ្លួន ប្រៀបបាននិងដង្កូវជាច្រេីនដែលវាររវាមនៅក្នុងបង្គន់ចាំសីុលាមក ពួកវាគិតថាលាមកនោះឆ្ងាញ់ណាស់ ពេលណាអស់លាមកសីុហេីយ ពួកវាក៏ស្លាប់ដោយខ្លួនឯង ឬប្រៀបបាននិងសត្វល្អិតជាច្រេីនដែលកំពុងហេីរចូលក្នុងអណ្ដាតភ្លេីងហេីយគិត ថាអណ្ដាតភ្លេីងនោះជាផ្កា; នៅទីបញ្ចប់ក៏ត្រូវអណ្ដាតភ្លេីងនោះចេះស្លាបធ្លាក់ចូលក្នុងភ្នក់ភ្លើងនោះស្លាប់ម្តងមួយៗ។
មនុស្សដែលបាត់អស់ព្រហ្មចារីមុនរៀបការ ជាមនុសដែលខ្វះភាពបរិសុទ្ធ។ ពួកគេបានបំពានសីលខ្លះៗ ក្នុងសីល៥រួចទៅហេីយ។ ពួកគេនិងក្លាយទៅជាមនុស្សដែលចេះកុហក ហេីយនិងមនុស្សដែលចេះសេពគ្រឿងស្រវឹង, ខ្វះការអៀនខ្មាស ហេីយនិងអស់សេចក្តីថ្លៃថ្នូរ, អស់សេរីភាពនិងភាពជឿជាក់លេីខ្លួនឯង ចាំតែទទួលបញ្ជាពីកិលេស។ ពួកគេនឹងត្រូវកិលេសបញ្ជាឲ្យធ្វេីគ្រប់បែបយា៉ងដេីម្បីបំប៉នសេចក្តីត្រូវការរបស់វា ហេីយពួកគេនឹងកេីតទុក្ខមិនចេះឈប់ព្រោះ តែ កាមតណ្ហា។ េសចក្តីសុខពិតប្រាកដមិនមែន កេីតមកពីកាមគុណ តែកេីតមកពីសេចក្តីងស្ងប់ គឺការរលត់អស់នូវកិលេស។
សម្រាប់ជាបញ្ញា
កុំអាល័យ នឹកស្ដាយ អតីត វាផុតទៅហេីយ; មិនគួរកង្វល់និងអនាគត វាមិនទាន់ដល់; រស់នៅនិងការពិតជាក់ស្តែងក្នុងបច្ចុប្បន្ន។ ធម៌សមាធិប្រចាំថ្ងៃ
បើអ្នកជឿថាអត្ថបទនេះមានប្រយោជន៍ដល់អ្នកដទៃសូមជួយផ្ញេីបន្ត។
Comments